Ίδια πρόσωπα, ίδιος χώρος, ίδιες διαδικασίες. Πράγματα που έζησες, αλλά πρέπει να ξαναζήσεις, αφού... δε γίνεται αλλιώς... Αγωνία, γερά νεύρα, ελπίδα, αναμονή και στο τέλος η απάντηση. Και είναι τελεσίδικη.
Δύσκολο να τα περνάς μόνη σου, αλλά δύσκολο και να τα μοιράζεσαι. Ίσως τελικά δεν είμαστε μόνοι, μόνο στον ερχομό και στο τέλος μας, αλλά και σε όλη την πορεία μας.
Μαζί σου, μόνο οι στιγμές που εναλλάσσονται συνεχώς. Το παρόν που γίνεται παρελθόν και το μέλλον που γίνεται παρόν. Σαν τις περιμένεις μοιάζουν μακρινές, πάντα όμως έρχονται και μέχρι να συνειδητοποιήσεις αυτό που ζεις, γίνεται παρελθόν.
Μακάρι να πάνε όλα καλά...
Ελπίζω να παν ούλλα θετικά, σκουλούτζιν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζαι εμέις ευχίμαστε το ίδιο μαζί σου, ότι τζαι να συμβαίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήoti ki an ine na exi thetiki sinexeia...xx
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως επιθυμείς
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτιγμές σύμπλευσης ειν' η πορεία της ζωής μας... όπως στιγμές ευτυχίας είναι και η 'ευτυχισμένη' ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήGood luck... ό,τι και νάναι