Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Προσωπική εξομολόγηση: Ναι, χάννω...




Χάννω καθημερινά μικρά πράματα.
Ξαπωλώ τα όπου να 'ναι, τζαι μετά γυρεύκω τα τζαι αγχώνουμαι. Μουρμουρώ τζαι ρωτώ όσους είναι γύρω που αν τα είδαν. Συνήθως τα βρίσκω κάπου, τέλεια ξαπόλυτα. Ώσπου να τα έβρω όμως συγχίζουμαι και εκνευρίζουμαι. Τζαι χάννω πολλές ώρες που τη ζωή μου γυρεύοντας πράγματα που έχασα. Τι σπαστικό !

Χάννω πράγματα συναισθηματικής αξίας.
Εν εshει πιο εκνευριστικό πράγμα. Έχασα τη βέρα του γάμου μου (δε με έκοψε ιδιαίτερα για να είμαι ειλικρινής, πρώτον γιατί ποτέ δε μου άρεσαν τα δαχτυλίδια και δεύτερο γιατί δεν πιστεύω ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με την ουσία της σχέσης μου, έτο είναι κι αυτό ένα κατεστημένο, να πρέπει να δείχνεις στους άλλους που στέκεσαι...). Έχασα επίσης μια φωτογραφία και κινδυνεύω να μη μου ξαναμιλήσει κάποιο πολύ αγαπητό μου πρόσωπο.

Χάννω πράγματα αξίας.
Αξίας φυσικά για τα δικά μου δεδομένα. Μια φωτογραφική 100 λιρών πριν από καμμιά δεκαριά χρόνια, τα λεφτά μου στο ταξίδι μου στην Ισπανία όταν ήμουν φοιτήτρια πριν κάποια χρόνια. Ευτυχώς κάποιοι καλοί φίλοι με λυπήθηκαν και μου κέρασαν ή μου δάνεισαν γιατί δεν είχα ούτε να φάω...

Χάνω το δρόμο μου.
Δεν έχω καμμιά, μα καμμιά αίσθηση της κατεύθυνσης. Μόνο η κολλητή μου από το γυμνάσιο είναι χειρότερη από εμένα. Ειδικά άμαν πάω να μείνω σε κανένα ξενοδοχείο, χάνουμαι στους διαδρόμους του. Βασικά πάω όπου μου έρτει, χωρίς να σκεφτώ...

Χάννει τζαι λλίον ο νούς μου.
Αυτό όμως είναι μεγάλη ιστορία. Έτο, ώρες ώρες, είμαι τέλεια στην κοσμάρα μου. Πολεμώ το, αλλά τι να κάμω. Έτσι είμαι. Πρέπει να με αγαπά κάποιος για να με αντέχει... Νομίζω είμαι συμπαθητική κατά βάθος και αν κάποιος με πάρει χαλαρά μπορεί και να γελά και να περνά καλά μαζί μου.

Αυτά...

ΥΓ.:
1. Αν με δείτε κάπου θα με αναγνωρίσετε εύκολα. Είμαι τζείνη που συνέχεια γυρεύκει κάτι. Κάθε φορά που αλλάσσω περιβάλλον δουλειάς, στην αρχή παραξενεύονται μαζί μου και αγωνιούν κάθε φορά που χάννω κάτι. Μετά καταλάβουν με, τζαι δεν μου διούν ιδιαίτερη σημασία (τζαι πολλά καλά κάμνουν). That 's me and that 's all I can do. Sorry.
2. Μη μου εμπιστευτήτε ποτέ κάτι δικό σας. Θα το χάσω και θα χαλάσουμε τη σχέση μας. Και θα είμαι κρίμα γιατί θα νιώθω άσχημα...

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Να ταξιδέψω...

Κουράστηκα...
Κάθε μέρα τα ίδια...
Να τρέχω από το πρωί μέχρι το βράδυ, να νυχτώνει, να ξημερώνει και ξανά και ξανά... ένα αδιάκοπο τρέξιμο...
Σπίτι...
Δουλειά... (αυτή σίγουρα δεν αξίζει τον κόπο)
Ρουτίνα...

Θέλω να χαλαρώσω...
Να φύγω... έστω νοερά...

Να ταξιδέψω στη ζωή ενός άλλου μέσα από ένα βιβλίο...
Να χαθώ σε σκέψεις και σε αισθήματα μέσα από ένα τραγούδι...
Να κλείσω τα μάτια και να νιώσω μια μουσική...
Να μ' αγγίξουν οι στίχοι ενός ποιήματος...
Να κλέψω μια εικόνα, να παγώσω μια στιγμή με μια φωτογραφία...
Να κοιτάζω για ώρες μέσα από ένα παράθυρο...
Να κρυφτώ σε μια αγκαλιά...

Όλοι γύρω μου τρέχουν, χάνονται στην καθημερινότητά τους...
Μια σικέ κούρσα με το χρόνο.

Η ζωή μου είναι εδώ και μου αρέσει.
Οι άνθρωποί μου είναι γύρω μου και τους αγαπώ.
Θέλω όμως να πάρω μια ανάσα,
να φύγω για λίγο
να ταξιδέψω... μόνο με το μυαλό... να ταξιδέψω...

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Αμοργός...




Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω
Εγώ που κάποτε σ' άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
Και με τη χαίτη του φεγγαριού σ' αγκάλιασα και χορέψαμε μες
στους καλοκαιριάτικους καμπους
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά και φάγαμε μαζί το κομένο τριφύλλι
Μαύρη μεγάλη θάλασσα με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό
τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου.
(Νίκος Γκάτσος, "Αμοργός")


Το άκουσα πριν αρκετά χρόνια και ήταν ίσως η πρώτη φορά που πραγματικά με άγγιξε ένα ποίημα. Πώς να με άγγιζε άλλωστε οτιδήποτε πιο νωρίς, όταν η κύρια επαφή, ήταν με όσα μας κάναμε, μάλλον μας επιβάλλανε στο σχολείο. Φαίνεται πως τελικά μόνο με το δικό του ψάξιμο μαθαίνει κανείς.

Υ.Γ. Καμία σχέση με τη σημερινή μέρα, απλώς το σκεφτόμουν εδώ και λίγο καιρό.

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Υπάρχει ... μετά...

Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο;

Υπάρχουν τύψεις (πραγματικές) μετά από το χλαπάκιασμα μιας σοκολάτας;

Υπάρχει συντήρηση κιλών μετά από μια δίαιτα;

Υπάρχει γυναίκα που να μένει η ίδια μετά το γάμο;

Υπάρχει άντρας που αλλάζει μετά το γάμο;

Υπάρχει σεξ μετά το μωρό;

Υπάρχει συγχώρεση μετά την απάτη;

Υπάρχει έρωτας μετά τον έρωτα;

Πόση χαλάρωση υπάρχει μετά από ένα τσιγάρο;

Υπάρχει μια απάντηση μετά από κάθε ερώτηση;