Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Στη μέση...



Τον τελευταίο καιρό ζω στη μέση ενός χάους. Χίλιες δουλειές να κάνω, καθημερινές και μη, ένα σπίτι ασυγύριστο, δουλειά στη δουλειά, δουλειά που φέρνω στο σπίτι και ένας πιτσιρικάς ζωηρός και ριψοκίνδυνος που εξερευνά ένα καινούριο κόσμο.

Κούραση, αϋπνία, άγχος. Δε λέω, υπάρχει χαρά και ικανοποίηση ταυτόχρονα, ελάχιστη όμως από τη δουλειά, αν και εκεί περνώ σχεδόν τη μισή μέρα. Δε βαριέσαι, πολύ λίγοι είναι αυτοί που χαίρονται τη δουλειά τους, και είναι πολύ τυχεροί αφού σ' αυτήν περνούμε τη μισή μας μέρα τουλάχιστον. Δυστυχώς δεν είμαι μια απ΄ αυτούς... Ίσως όμως εξ ορισμού να μην μπορεί να χαρεί τη δουλειά του κάποιος, από τη στιγμή που είναι κάτι το αναγκαστικό.

Από την άλλη, η ζωή που μένει εδώ και χρόνια στο ντουλάπι. Οι μουσικές που θέλω να ακούσω, τα ποιήματα και τα βιβλία που θέλω να διαβάσω, οι ταινίες που θέλω να δω. Όλα στη μέση. Ίσως τελικά πρέπει να το χωνέψω πως ποτέ δε θα καταφέρω να μελετήσω ιστορία όσο θα ήθελα, να διαβάσω τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκυ, να ακούσω κλασική μουσική και τζαζ, να ανοίξω επιτέλους τα "Ανοιχτά χαρτιά" που βρίσκονται εδώ και κάποια χρόνια κλειστά στη βιβλιοθήκη μου. Οι φωτογραφίες που θέλω να βγάλω, τα ταξίδια που ονειρεύομαι, όλα στη μέση. Κάτι τέτοια σκεφτόμουν σήμερα και ταίριασε γάντι το "Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι" του Κώστα Ουράνη, μελωποιημένο από τα Διάφανα Κρίνα. Το άκουσα εντελώς τυχαία στο ραδιόφωνο ακολουθώντας μια διαδρομή που έκανα παλαιότερα, γεμάτη με αναμνήσεις από ατέλειωτες συζητήσεις, ονειροπαρμένες μεν, αλλά που αγγίζουν την ψυχή από την άλλη.

Όχι, δεν έχω παράπονο, απ' τη ζωή μου. Έχω αυτά που θέλω, μόνο να συνεχίσουν να είναι καλά, μαζί μου και να τα αγαπώ. Απλώς είναι αυτές οι σκέψεις, κάποιες αναζητήσεις που τις πνίγει η καθημερινότητα που γυρίζουν στο μυαλό μου κάθε τόσο. Χτες πήρα μια απόφαση καθώς διάβαζα τη γνωστή ομιλία του Steve Jobbs στο Stanford. "Να ζω κάθε μέρα λες κι είναι η τελευταία". Να δίνω σημασία στα πραγματικά σημαντικά, να αντιστέκομαι σε όσα άδικα απομυζούν την ενέργειά μου. Και όσο για τ' άλλα, τα πιο προσωπικά, σίγουρα δε θα τα προφτάσω όλα, ν' αφήσω όμως όσα πιο λίγα γίνεται στη μέση...

16 σχόλια:

  1. Τι είναι όμως σημαντικό στη ζωή μας;
    Ακόμα και τα "φαινομενικά ασήμαντα" αν τα δούμε με διαφορετικό φακό, τελικά είναι σημαντικά. Απλά επειδή πολλές φορές τα απολαμβάνουμε χωρίς κόπο (ή προβλήματα) τα θεωρούμε αυτονόητα.
    Carpe diem...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. το σπίτι άφηστο ασυγύριστο και σταμάτα να παίρνεις δουλειά σπίτι :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ψάξε πράγματα που θα κάνουν τις στιγμές σου μοναδικές, κι ας μην είναι αυτά που προγραμμάτισες...μπορεί να είναι ακόμα καλύτερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μελαγχολικά όμορφες, ανθρώπινες σκέψεις...

    Όχι, δεν έχω συμβουλές να δώσω. Κι εγώ με τα ίδια παλεύω. Το ότι συνεχίζεις και φιλοσοφείς για τη ζωή σου είναι από μόνο του σημαντικό.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νομίζω πάνω-κάτω όλοι έτσι νιώθουν με τους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής. Σταμάτα να περιμένεις κάτι καλύτερο στο μέλλον και, όπως είπες, δώσε σημασία στο τώρα. Η ζωή βρίσκεται στις μικρές λεπτομέρειες και όχι στα μεγάλα όνειρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λίγο πολύ μια από τα ίδια όλοι μας, τρελοί οι ρυθμοί τις ζωής μας και αν είσαι άνθρωπος που θες να ζήσεις και να κάνεις και δυο πράγματα για τον εαυτό σου σε αυτή την ζωή τότε οι ρυθμοί είναι ακόμα πιο εξαντλητική.
    Μην τα βάζεις κάτω, μην αφεθείς, κράτα επαφή, κράτα λίγο προζύμη από όλα όσα αγαπάς για να μπορέσεις μια μέρα να τα συνεχίσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μπράβο σου! κατόρθωσες να με/μας εκφράσεις. Και το συμπέρασμα... ό,τι καλύτερο!

    Καλό υπόλοιπο Κυριακής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. o jobs eipe auta pou eipe otan idi itan disekatomirouhos. Ara itan ligo on the safe side.oso afora ton ilithio, den einai anagki na to diavasis, dystihos to zoume kathe mera

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τζιαι γιατί να μεν άφηννες όσον το δυνατόν παραπάνω στη μέση για να πιάσεις τζιείνα που σου διούν πραγματικά απόλαυσή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ουφ, καλά λες.
    Μαρσελα, όπως λέει και ο σκούλουκός μου "Life is what is happening while we are making plans"
    Patatouli, Heat Jo kai Acera, εχετε δίκαιο γι αυτά που λέτε τα καθημερινά.
    Οκυαλε, απο ηλίθιους άλλο τίποτε, που παίζουν τζαι ξιπαίζουν άμαν δεν τους αρέσκουν τα πορίσματα κάποιων που διορίζουν οι ίδιοι. Λίγο τις ειδήσεις να δεις και βλέπεις πολλούς. (είπα την κατζίαν μου πάλε).
    Πατινιε και JamanFou, θενκς για τις συμβουλές.
    Νάσια, θενκς για την κατανόηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τη δεύτερη παράγραφο την έγραψες για μένα;;
    Ευχαριστώ για τη συμπάθεια!

    Same here, as you can guess.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σκουλουκούιν έτσι πάμε όλοι... αλλά τελικά κοιτάοζντας πίσω ίσως δεις πως δεν τα έκαμες τα πράματα στην μέση... όλα έχουν την δική τους ολοκλήρωση στην κάθε τους στιγμή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. πόσο ωραία τα λές..νομίζω όλοι τα ίδια σκεφτόμαστε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. η ζωή είναι ωραία αρκεί...να μην την κλείνουμε εξω απο την πόρτα...
    αφουγκράσου τον χτύπο


    την καλημέρα μου...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή