Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Déjà vu

Ίδια πρόσωπα, ίδιος χώρος, ίδιες διαδικασίες. Πράγματα που έζησες, αλλά πρέπει να ξαναζήσεις, αφού... δε γίνεται αλλιώς... Αγωνία, γερά νεύρα, ελπίδα, αναμονή και στο τέλος η απάντηση. Και είναι τελεσίδικη.

Δύσκολο να τα περνάς μόνη σου, αλλά δύσκολο και να τα μοιράζεσαι. Ίσως τελικά δεν είμαστε μόνοι, μόνο στον ερχομό και στο τέλος μας, αλλά και σε όλη την πορεία μας.

Μαζί σου, μόνο οι στιγμές που εναλλάσσονται συνεχώς. Το παρόν που γίνεται παρελθόν και το μέλλον που γίνεται παρόν. Σαν τις περιμένεις μοιάζουν μακρινές, πάντα όμως έρχονται και μέχρι να συνειδητοποιήσεις αυτό που ζεις, γίνεται παρελθόν.

Μακάρι να πάνε όλα καλά...

5 σχόλια:

  1. Ελπίζω να παν ούλλα θετικά, σκουλούτζιν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τζαι εμέις ευχίμαστε το ίδιο μαζί σου, ότι τζαι να συμβαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στιγμές σύμπλευσης ειν' η πορεία της ζωής μας... όπως στιγμές ευτυχίας είναι και η 'ευτυχισμένη' ζωή.
    Good luck... ό,τι και νάναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή