Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Ταξίδια μακρινά...




Πάντα ονειρευόταν ταξίδια η Ζωή. Νέους τόπους, νέους ανθρώπους, μια ζωή πέρα από τα πλαίσια μια γης περικυκλωμένης από θάλασσα. Κάτι διαφορετικό...

Ακολούθησε τελικά ένα δρόμο συνηθισμένο, στα πλαίσια ενός συγκεκριμένου τόπου και χρόνου. Οι συνθήκες την κράτησαν σ' αυτόν, ο ευατός της που δε μπόρεσε τελικά να ξεφύγει... δεν ήξερε... ούτε κι έχει σημασία τώρα πια. Έκανε μια απόπειρα να φύγει, αλλά επέστρεψε, ίσως δεν τα κατάφερε, ίσως δεν βρήκε κάποιο νόημα εκεί...

Βρήκε όμως μια αγάπη. Χρειάστηκε να παλέψει για πράγματα απλά, πράγματα που έρχονται συνήθως αβίαστα... Τελικά όμως τίποτα δεν είναι δεδομένο και όλα μοιάζουν ασήμαντα, χάνονται, όταν τα λίγα, τα βασικά φαίνονται ένα άπιαστο όνειρο.

Τώρα είναι εδώ και προχωρά. Με αυτά που έχει, αυτά που μόχθησε να αποκτήσει, αυτούς που με την χρειάζονται και που χρειάζεται, αυτούς που πραγματικά αγαπά. Χωρίς ταξίδια μακρινα... Με ταξίδια, της ψυχής και του νου.



Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει

Υ.Γ. Γενικά προτιμώ τα τραγούδια στην πρώτη τους εκτέλεση, γι' αυτό επέμενα και ευτυχώς βρήκα τελικά την πρώτη εκτέλεση του Παντελή Θεοχαρίδη.

8 σχόλια:

  1. (like)
    συγκινούμαι πολλά με τούτο το τραγούδι, ειδικά που την συγκεκριμένη εκτέλεση..
    "ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει" πιστεύκεις το? εγώ ακόμα όχι. Εκτός κι αν περιμένει έναν μεγάλον ταξίδιν την καρκιάν μου, τζείνο που εννα με κάμει να αλλάξω γνώμην!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι από τα λίγα κομμάτια που πραγματικά μου σκίζουν την καρδιά... με πήρες χρόνια πίσω ρε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θυμούμαι που εγορασε το Σι Ντι ο παπας μου τζαι το ακουαμε ξανα τζαι ξανά. Χαίρομαι ιδιαίτερα που έβαλες το ορίτζιναλ με τον Παντελή Θεοχαρίδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. με άγγιξε το σχόλιο του της πρασινάδας. του παπά μου του άρεσε πολύ η μουσική. αγοράζε κασέτες είχαμε τότε και τις ακούαμεμε τις ώρες ξανά και ξανά. δεν προλάβαμε να περάσουμε στα σι ντι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαθητούδι νομίζω το πιστεύω, ίσως όμως να μπορεί να το πει κάποιος μετά από κάποιους συμβιβασμούς που έχει κάνει και μετά από κάποιο χρόνο ώστε να αρχίσουν να ξεθωριάζουν κάποιες καταστάσεις ή άνθρωποι που τον πλήγωσαν.

    Πρασινάδα μπράβο του παπά σου που ακούει έτσι μουσική, εμένα έμεινε στη δεκαετία του 70, καλή μουσική από την μια , αλλά όπως και να το κάνεις θέλεις και κάτι πιο σύγχρονο.

    Κορίνα κι εμένα με αγγίζει πραγματικά και με συγκινεί. Βλέπω το τζαι σσιέπω το, το συγκεκριμένο cd.

    Μανα, κι εμένα αγόραζε κασέτες ο παπάς μου τη δεκαετία του 80 ήταν μια σειρά "τα σουξέ της εποχής" και περιλάμβανε διάφορα όπως τα καβουράκια, ξενύχτησα στην πόρτα σου κτλ. Μετά πήγαμε στο "άσπρα τα χεράκια σου" κ.α. Ώρες ώρες βαρκούμουν αλλά τώρα μου θυμίζουν παλιές καλές στιγμές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο παπάς μου είναι μουσικός σχεδον τέλεια αυτοδίδακτος, έτσι ίσως αυτό το εξήγει.... :) Πολλά σύχνα επαθαίναμε την ίδια πόρωση με κάποιο τραγούδι/τραγουδιστή που δεν ήταν τζαι "μέιν-στριμ" τζαι ακούαμε περιπαίξιμο που τους άλλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Α ρε σκουλουκούιν τί θύμησες εξύπνησες τωρά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή