Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Important milestones - Ουγκί ουγκί


Ένα παιδί γεννιέται, η είδηση διαδίδεται αστραπιαία στην Κύπρο και όλο το συγγενολόι, συναδελφολόι και υπόλοιπο αδκιασερολόι τρέχει στην κλινική να το δει. Αμέσως αρχίζουν τα σχόλια, ποιου μοιάζει (μάμας, παπά, παππού, προπάππου, προπροπάππου), ποιου μοιάζουν τα μάτια, τ' αυτιά, τα χείλη, μόνο για την πουλλού του δεν έχουν να πουν (αν είναι αγόρι).

Στη συνέχεια το ζευγάρι πάει στο σπίτι και τα πράγματα ησυχάζουν για λίγο. Αφού περνά το πρώτο τρίμηνο και το μωρό αρχίζει να αντιδρά και να επικοινωνεί τα σχόλια ξαναρχίζουν και αρχίζουν και οι προσδοκίες. Στην εποχή μας με τα ίντερνετ και τα βιβλία που διαβάζουμε, είμαστε όλοι ειδικοί (κατακρίβειαν "ειδικοί ημιμαθείς") σε όλα. Πώς πάει το μωρό, είπε άγου, έκαμε άλλαϊλί, κάθισε, αρκούδισε, περπάτησε, μίλησε, έλυσε ολοκληρώματα και διαφορικές εξισώσεις κτλ. Δε θα ξεχάσω μια φορά σε ένα σπιτι φίλων όπου δύο ζευγάριων νεαρών γονιών, έβαλλαν εναλλάξ τα μωρά τους να τραγουδήσουν μήπως τζαι φανεί ότι το ένα κόφκει πίσω σε σχέση με το άλλο. Αυτό που συνέβαινε πραγματικά όμως ηταν ότι ανταγωνίζονταν, όπως κάνουν συχνά οι ενήλικες σε παρέες, αυτή τη φορά όμως μέσω των παιδιών τους. Κάτι τέτοιο τραυματικό συνέβαινε και σε μένα όταν ήμουν στα πρώτα χρόνια του δημοτικού, όταν κάποιοι συγγενείς ήθελαν να τραγουδήσω όποτε πηγαίναμε στη μια από τις δυο γιαγιάδες μου. Εγώ δεν τραγουδούσα, αφού δεν γούσταρα (ίσως είχα από τότε επίγνωση της μελωδικής παράφωνης φωνούλας μου και το έκανα για το καλό τους χωρίς αυτοί να το εκτιμούν) και τότε όλοι άρχιζαν τα σχόλια, "εν πειράζει, εν αντροπιάρα". Αμέσως μετά άρχιζαν να τραγουδούν κάποιες άλλες ξαδέρφες και όλοι έμεναν ευχαριστημένοι που η τσικνοπέφτη ας πούμε, είχε και καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Όσο για μένα, απέκτησα σιγά σιγά την ετικέττα της ντροπαλής, ενός κατακρίβειαν καθόλου αρνητικού χαρακτηριστικού, αν σκεφτώ τη μανία για προβολή που υπάρχει στην εποχή μας.

Καθώς μεγαλώνουν τα μωρά, αρχίζουν τα διαφορα ιδιαίτερα, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουμε τα ταλέντα του μωρού μας αλλά τζαι για να μεν κόψει πίσω σε σχέση με το μωρό της γειτόνισσας ή της πέμπτης ανιψιάς του παππού του, με τη γλυκειά και τρυφερή δικαιολογία ότι θέλουμε να του προσφέρουμε ευκαιρίες για γνωριμία με διάφορες δραστηριότητες, κάτι που εμείς δεν είχαμε στην εποχή μας. Δεν αμφιβάλλω ότι αυτό ισχύει. Χωρίς να το καταλάβουμε όμως μπαίνουμε σε μια κούρσα επιτευγμάτων που πρέπει να καταφέρει το μωρό με σκοπό να ικανοποιήσει τη δική μας ματαιοδοξία.
Υποτίθεται όμως ότι φέραμε στον κόσμο για να του προσφέρουμε την ανιδιοτελή αγάπη και τη φροντίδα μας...

Προς το παρόν εμένα το μωρό μου λέει "ουγκί ουγκί". Σε μια γλώσσα δική του, ακαταλαβίστικη, που όμως σε κάνει να λιώνεις κάθε φορά που το ακούς. Ούτε τα τα τα, ούτε μάμα, ούτε παπά, ούτε παππού Γιαννή, ούτε γιαγιά Ππινού, ούτε συμπέθερε Ττοουλή. Μπορεί εξάλλου να μη θέλει να πει γιαγιά γιαγιά αλλά στετε στετέ. Ας κάμει το μικρό μου πλασματούδιν ότι του έρτει χωρίς να έχει εμάς να περιμένουμε συγκεκριμένα πράγματα από αυτό. Και ελπίζω πραγματικά να καταφέρω να αντισταθώ και να μην μπω στην κούρσα των επιτευγμάτων, τον δήθεν important milestones που αναμένεται να καταφέρει καθώς μεγαλώνει (όπως δκιαβάζω κι εγώ σαν ψωνάρα που είμαι στα ιντερνετ). Το μόνο ζητούμενο σε τελικη ανάλυση είναι να είναι ευτυχισμένο. Όχι πως υπάρχει περίπτωση να γλυτώσει τον ανταγωνισμό, ας μην του τον φέρουμε όμως εμείς από τώρα.

11 σχόλια:

  1. Τον ανταγωνισμό σίγουρα δε θα τον γλυτώσει. Είναι τυχερός πάντως ο γιος σου.

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. proxtes etyxe mou kati polla spooky... htan o vaftistikos mou twn 2 xronwn tziai exoreuke tziai oulloi mas ekamnamen xazin... tziai anoiksen to stoma mia theia tziai lalei ths manas tou mwrou: "Maria mou, to moro twra esy mporeis na to kaneis OTI theleis... tragoudisth, xoreuth, podosfairisth. OTI theleis esy na to na kameis!"

    doooooing!!!

    Egw to mono pou eipa htan "nai, tziai ths britney spears etsi ekamnan oi gonioi ths"

    so sad...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητόν σκουλούτζιν, βρίσκω εξαιρετικόν, μην σου πω ιδιοφυήν το τίτλον της ανάρτησής σου..για τα υπόλοιπα που γράφεις με βρίσκεις σύμφωνη, εννοείται! :)
    Butterfly

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ina, thanks.
    Postbabylon, αυτές οι αρχαίες σοφίες ορισμένων κυπραίων γυναικών δεν παίζονται.
    Butterfly, μα εστράφεις πίσω, επεχυμήσαμέν σε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εννοείται ότι εστράφηκα..ενόμιζες ότι εννά μείνω μες τες κρυάδες τζιαι τους κρυόκωλους? αφηστες πελλάρες..γνώρισα ωραία άτομα από brazil and mexico!! we made a group based on the weather of our countries!! καλο?? φιλια.......Butterfly

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. συμφωνώ με όλα στο ποστ σου. είναι δυνατόν να στέλνουν ένα παιδάκι εφτά χρονών ιδιαίτερο μαθηματικά;;;!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. και η μικρή μας σχεδόν μόνο "ού ού" λαλεί κι ας είναι 17 μ. είναι τόσο ευτυχισμένη, κι εμείς ακόμα περισσότερο που δεν μπορούμε να απαιτήσουμε περισσότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Α καλά οι Κυπραίοι ανταγωνιζούμαστε στα πάντα τα μωρά εννα έκοφκαν πίσω;
    Αν είσαι γονιός επιλογή σου είναι να μην μπεις στο παιχνίδι.
    Να σου ζήσει το αγγελούδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σωστή σε βρίσκω...Κι εγώ με τη μικρή μου ποτέ δεν αγχώθηκα για το πότε θα κάνει τι...Μάλιστα όταν με ρωτούσαν αν έχει δόντια και στους 10 μήνες έλεγα ακόμα όχι, μου έλεγαν "αααα, ΔΕΝ πειράζει, μη στονοχωριέΣΑΙ"!Οπότε απαντούσα "εγώ?Καθόλου!ΕΣΥ μη στενοχωριέσαι!"
    Και σε πολλά ακόμα θέματα...Λες και πρέπει από 6 μηνών να κάνει τα πάντα. Αλλά δεν μπορώ να καταχραστώ άλλο το χώρο σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το σχόλιο του Ποδηλάτη με καθησύχασε γιατί το μικρουλάκι μου 17 μηνών επίσης μόνο παπα λαλεί. το για δεν μετρά για γιαγιά, ασχέτως αν έτσι υποστηρίζει φανατικά η γιαγιά.

    επίσης σωστή η Daisy. υπάρχει ένας άρρωστος ανταγωνισμός. και να πεις ότι βγάζει πουθενά; σκατά τα κάνουμε.

    για αυτό καλό είναι να τα κρατούμε όσο το δυνατό μακριά από αυτό το κλίμα, αν και είναι δύσκολο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή