Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Χριστούγεννα...

Χριστούγεννα
Δεν περιμένω όμως τίποτα πια
Τον Αι Βασίλη απλώς τον λέγαν μπαμπά
Κι είν' ένας πρώην Έλλην αριστερός
(στη δική μου περίπτωσή δεξιός είναι κατακρίβειαν,
χωρίς να ξέρει για να είμαι ειλικρινής το γιατί
και πόσο ψεύτικες ήταν οι ιδεολογίες όλες τελικά)
Ένας θνητός
Με τ' όνειρό του δίχως στέγη καμιά
Και το ανοιξιάτικο κορίτσι-μαμά
Πλακώνεται απ' τη συνταγή την παλιά
Οι μυρωδιές μυρίζουν κάτι βαρύ
Κάποια πληγή
Που απλώς δεν θέλουμε ν' ανοίξει ξανά.

Χριστούγεννα

Τα πλεϊμομπίλ μου είν' εξαιτίας μου κουτσά
Σβησμένα στη σαμπάνια βεγγαλικά
Ίσως για κάποιους νά 'ναι ακόμα γιορτή
Μα ποιοι είν' αυτοί;
Ζουν σε θερμοκοιτίδες ή σε χωριά;



Χριστούγεννα ξανά,
χαζεύω στην πόλη με το φωτά στους δρόμους, Πού πήγαν οι εκκλήσεις για εξοικονόμηση ηλεκτρισμού; Πόσο εύκολα ξεχνάμε όσα γίνονται, ιδιαίτερα όταν δεν εχουν αγγίξει εμάς. Φανήκαμε τυχεροί, και στον Ήλιο και στο Μαρί, δεν είχαμε κάποιον δικό μας. Ελπίζω να φανούμε τυχεροί και την επόμενη φορά. Και δυστυχώς όσο σωπαίνουμε, όσο τίποτα δεν αλλάζει, θα υπάρξουν επόμενες φορές.

Αλήθεια μήπως είδατε πουθενά καμμιά φάτνη σ' όλες αυτές τις διακοσμήσεις; Μόνο δώρα (ψηφίζω πιο χάλια τη διακόσμηση του δήμου αγλαντζιάς), λαμπερά αστέρια και άγιοι βασίλιδες. Υποτίθεται πως ο Χριστός γεννήθηκε ταπεινά σε μια φάτνη...

Δε θα κάνω δώρα φέτος, ούτε θέλω να μου φέρουν. Δε λείπει τίποτα σε κανένα μας εξάλλου, ούτε στους μεγάλους, ούτε στα παιδιά (ιδιαίτερα στα παιδιά). Αγοράσαμε tablet και καινούριο κινητό, touch αυτή τη φορά. Αραγε να αγοράσω και καινούριο ipod; Είναι μικρή η οθόνη αυτού που έχω και ίσως γι' αυτό δεν το χρησιμοποιώ. Ας το σκεφτώ λίγο πρώτα, ας το συζητήσω με τους γύρω μου, έτσι για να έχουμε και κάτι να λέμε, αφού δεν τολμούμε να συζητήσουμε για τα άλλα, τα πιο σημαντικά της ζωής μας. Για το τι άνθρωποι είμασε τελικά, τελείως διαφορετικοί από αυτό που ονειρευτήκαμε κάποτε, για τις σχέσεις μας που αλλιώς ξεκίνησαν αλλά αλλιώς εξελίσσονται, για τον κόσμο στον οποίο ζούμε, τελειώς διαφορετικό από αυτόν που φανταζόμασταν όσο καιρό είμασταν η μελλοντική γενιά, άρα δεν ήταν ο δικός μας. Για το χρόνο που φεύγει, για τη ζωή μας που χάνεται στο "κάθε μέρα" (όπως λέει και ο αλκίνοος), για το πόσο έχουμε απομακρυνθεί από αυτά που θεωρούσαμε κάποτε σημαντικά, πίσω στα χρόνια της αθωότητάς μας. Για τα όνειρά μας που έμειναν "δίχως στέγη καμμιά". Για το πώς έχουμε θυσιάσει τα πάντα στο βωμό του καταναλωτισμού και της ματαιοδοξίας μας. Για το πως περιμένουμε κάποιες γιορτές για να μας βγάλουν από την καθημερινότητά μας και να δώσουν κάποιο νόημα στη ζωή μας.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που πήγαμε εκδρομή στη φύση, με ένα σάντουιτς μόνο, χωρίς να καταλήξουμε να γεμίζουμε το στομάχι μας σε μια ταβέρνα με μεζέδες. Πότε ήταν η τελευταία φορά που γίναμε παιδιά και παίξαμε με τα παιδιά μας με κάτι απλό, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε κάποιο από τα ακριβά μας παιχνίδια που τους αγοράζουμε (πάντα εκπαιδευτικά και δημιουργικά) για να τα αποζημιώσουμε για το χρόνο που δεν περνούμε μαζί τους.

Τα καφέ είναι γεμάτα κόσμο αυτές τις μέρες, όλοι είναι καλεσμένοι κάθε βράδυ και κάπου. Σαν είσαι με κόσμο, περνά πιο εύκολα ο χρόνος, ξεχνάς τη μοναξιά σου και δεν έρχεσαι αντιμέτωπος με τη δική σου αλήθεια. Φέτος όμως, δε θα κανονίσω τίποτα. Θέλω μόνο να ηρεμήσω, να ξεκουραστώ να κάτσω λίγο στο τζάκι με τον Σκούλουκο και το μικρό σκουληκάκι, να ακούσω ωραία μουσική, να απολαύσω μια ταινιά. Και σίγουρα δε θα μαγειρέψω για κανένα. Ίσως έτσι γλιτώσω και δε γίνω άλλο ένα "κορίτσι-μαμά, που πλακώθηκε απ' τη συνταγή την παλιά".

Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

4 σχόλια:

  1. Καλά Χριστουγεννα Σκουλουκουιν! Να περάσετε τις γιορτές ετσι οπως θέλετε ειναι τοτε η ευχή μου. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χριστούγεννα, δεν περιμένω όμως τίποτα πια…!!!
    χρόνια πολλά χωρίς να προσποιούμε τίποτα ποια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιορτές είναι θα περάσουν.

    Ευχές !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ε πέρασαν κουτσά στραβά και αυτά τα Χριστούγεννα!

    καλή χρονιά ελπίζω να φέρει μόνο καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή