Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Χρόνος για "μένα"...


Ξυπνώ το πρωί. Ακόμα μια φορά ξυπνώ από μόνη μου, δέκα λεπτά πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι του κινητού μου. Πρόκειται για ένα ακομα επίτευγμά μου, να ξυπνώ από μόνη μου πριν το ξυπνητήρι, για κατάντια πρόκειται κατακρίβειαν μια και δείχνει ότι έχω χάσει την ανεμελειά μου, την ικανότητα να με παίρνει βαθιά ο ύπνος και να ξεχνώ πώς έχω να πάω στη δουλειά. Αρχίζω να τρέχω, σάντουιτς, ξύπνημα του μωρού, άλλαγμα πάνας, τάισμα, ντους δικό μου, ντύσιμο, μια φέτα ψωμί με τυρί στα πεταχτά και στ' αυτοκίνητο, να πάρω το μωρό στη γιαγιά του αν δεν το έχει πάρει ο άντρας μου και να πάω στη δουλειά.

Μόλις που καταφέρνω να φτάσω εγκαίρως, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με το χρόνο, πάντα ήμουν αυτή που αργοπορούσε στα ραντεβού και στις εξόδους της παρέας. Η καθυστέρησή μου πάντα γύρω στα 10-20 λεπτά, οι προσπάθειές μου να είμαι συνεπής ήταν πραγματικές, το αποτέλεσμα όμως κανένα.

Ο χρόνος στη δουλειά κυλά γρήγορα, δεν κάνω και καμμιά δουλειά καριέρας, έχω πολλά να κάνω όμως, όχι απαραίτητα ουσιαστικά (αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία) αλλά αρκετά ώστε να μην μ' αφήνουν να ησυχάσω.

Τελειώνω και επιστρέφω στο σπίτι. Δουλειές δεν έχω ιδιαίτερες, φαγητό βρίσκω έτοιμο ή αγοράζω και πληρώνω άτομο μια φορά την εβδομάδα για το βασικό καθάρισμα του σπιτιού. Κάποια πράγματα όμως μένουν και για μένα (ψώνια, μικροκαθαρίσματα, μικροσυγυρίσματα, σιδερώματα κτλ κτλ). Και είναι φαίνεται αρκετά να μου γεμίσουν ένα μεγάλο κομάτι της μέρας μου.

Έρχεται το βράδυ. Γύρω στις 10 τελειώνω με όλα όσα πρέπει να κάνω και αρχίζει ο χρόνος ο "δικός" μου, είμαι όμως τόσο κουρασμένη που ό,τι κι αν κάμω κοιμούμαι πάνω μου, στην πολυθρόνα, στον καναπέ, παντού. Τα παρατώ λοιπον και πάω να κοιμηθώ.

Ταυτόχρονα με όλα αυτά το μυαλό μου ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο, όπου ο χρόνος κυλά πιο αργά, πιο ανθρώπινα. Έχω χρόνο να πιω τον καφέ μου με την ησυχία μου, να παίξω με το μωρό, να μιλήσω και να γελάσω με τον σύντροφό μου, να επισκεφτώ τη γιαγιά μου που είναι μόνη της στο σπίτι με το σμιλί και τις σειρές της στην τηλεόραση. Έχω χρόνο να διαβάσω το βιβλίο που άρχισα από το καλοκαίρι χωρίς να αποκοιμιέμαι στα πρώτα πέντε λεπτά που το παίρνω ή να ακούσω μουσική χωρίς να κάνω και κάτι άλλο ταυτόχρονα. Έχω χρόνο για μένα και για αυτούς και αυτά που πραγματικά αγαπώ και νοιάζομαι. Σκέφτομαι στα γενέθλιά μου να μη ζητήσω κανένα δώρο, μόνο μια μέρα τελείως ελεύθερη απο οτιδήποτε, μια μέρα μόνο για μένα, για τα ουσιαστικά της ζωής μου και γι' αυτά που πραγματικά αγαπώ.

13 σχόλια:

  1. αυτά που ζητάς τα έχεις μέσα στα χέρια σου. είσαι τυχερή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εν απίστευτος ο χρόνος που αναλώνουμαι για να κάμουμεν τη ζωή μας καλλύτερη. Αν είχαμε μόνο το χρόνο να ζήσουμε τζείνην την καλλύτερη ζωή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και εγώ ξυπνώ 10 λεπτά πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι τζαι σπάζουν τα νεύρα μου! Εγώ δεν έχω μωρό, ουτέ τόσες υποχρεώσεις αλλά μου μένει πολύ λίγος χρόνος για μένα λόγω δουλειάς και σε καταλαβαίνω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαζί σας κοπέλες. οταν δεν είμαι τέζα και εγώ ξυπνώ λίγα λεπτά πιο νωρίς. το να συντηρείς οικογένεια είναι μια δουλειά από μόνη της, το να δουλεύεις είναι άλλη δουλειά, το να προσπαθείς να βρεις λίγο χρόνο για σένα είναι τρίτη δουλειά. ξέρεις πολλούς που να κάνουν τρεις δουλειές και στο τέλος της ημέρας να είναι ορεξάτοι γεμάτοι ενέργεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φιλενάδα ξέρω πως σου λείπει η εσωτερική αναζήτηση που είχες παλιά, αλλά πάλι, όλο αυτό το ταξίδι που σε έφερε ως εδώ αξίζει τον κόπο και το ξέρεις και το ξέρω... Θα έρθει και πάλι ο καιρός που θα έχεις χρόνο για σένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η αληθεια ειναι πως προσωπικα ειμαι το αλλο ακρο ακριβως, και ειναι μεγαλος φοβος μου να μην μπορω να πηγαινω με τους δικους μου ρυθμους στο μελλον, αυτους που μ'αρεσουν.
    Κοιτα, η ζωη σου ειναι στα δικα σου χερια και πιστευω πως θα ηταν υπεροχο να τη χαλαρωσεις λιγο, να χαζευεις το μωρο σου να κοιμαται ή να ευχαριστιεσαι λιγο πιο πολυ το χρονο που εχεις για σενα, ή να κοιτας και το ταβανι που λεει ο λογος και λιγο...
    Δεν ξερω βεβαια πως βλεπεις εσυ τη ζωη σου, δε μπορω να το ξερω, ομως να ξερεις πως οτι δε σου αρεσει μπορεις να το αλλαζεις.
    :)
    Σου στελνω χαμογελα πολλα και αγκαλιες:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νυχτερινέ ποδηλάτη, έχεις δίκαιο, δεν είμαι αχάριστη, απλά κουράστηκα να τρέχω θέλω να λειτουργώ πιο χαλαρά. Επίσης εκνευρίζομαι όταν αυτά που έχω να κάνω είναι άχαρα π.χ. καθημερινά σπιτιού ή ανούσια πράγματα της δουλειάς μου.

    @ Defiance, είναι αλήθεια ότι φροντίζουμε περισσότερο για το μέλλον παρά να ζήσουμε και να απολαύσουμε το τώρα.

    @ Πρασινάδα, δεν είναι θέμα μωρού, όλο και με κάτι γεμίζει ο χρόνος μας. Ελπίζω να σου αρέσει η δουλειά σου...

    @ Μάνα Εχω πολλές φίλες που κάνουν τις τρεις δουλειές που λες και τρέχουν κι εκείνες συνεχώς...

    @ Ωραία φιλεναδα, πραγματικά με καταλαμβαίνεις, θενκς.

    @ Free spirit, έχεις απόλυτο δίκαιο, πρέπει να χαλαρώσω, είμαι και λίγο control freak οπότε σασ' τα τζαι εγύρασιν (ελπίζω να ξέρεις κυπριακά). Όμως πράγματι μόνος του ο καθένας πρέπει να βρίσκει τη λύση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σε νιώθω απόλυτα.
    Και δεν είναι το ότι δεν είμαστε ευγνώμων γι'αυτά που έχουμε. Αντίθετα. Πολλές φορές νιώθουμε τόσο τυχερές που τρέμουμε για το πόσο θα κρατήσει αυτή η τύχη...

    Απλά είναι και κάποιες φορές που η καθημερινότητα μας πνίγει. Και δεν έχει να κάνει ούτε με τα παιδιά μας, ούτε με τους συντρόφους μας. Έχει να κάνει με εμάς και μόνο εμάς. Είναι φορές που θέλουμε να είμαστε λίγο εγωίστριες, λίγο ανεύθυνες και λίγο ανέμελες και ξέρουμε ότι δεν μπορούμε γιατί δεν είμαστε πια οι ίδιοι άνθρωποι που ήμασταν κάποτε.. Αλλάξαμε. Και κάποτε μελαγχολούμε και αναπολούμε χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αλλάζαμε το παρόν αν είχαμε επιλογή.

    Να σου πω κάτι όμως?.. Τα δεδομένα θα συνεχίσουν να αλλάζουν. Έτσι είναι η ζωή. Και ίσως κάπου στο μέλλον θα πιάνεις τον εαυτό σου να αναπολείς το παρόν.

    Πάρε τη μέρα-δώρο που θες και αφιέρωσε την στον ευατό σου. Όπως εσύ θέλεις. Χωρίς ενοχές.
    Και μην φοβάσαι να αλλάξεις ασήμαντα πράγματα που τυχών δεν σε ευχαριστούν.

    Life is all about choices and risks. Και αυτές οι επιλογές και τα ρίσκα πρέπει να υπάρχουν πάντα, όσα παιδιά και να κάνουμε, όσο και να ρουτινιάζουμε. Ανα πάσα στιγμή πρέπει να έχουμε επιλογές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. η κουραστική ρουτίνα που βάζουμε στον εαυτό μας για να πιάσουμε λεφτά να πετύχουμε τα μεγάλα όνειρά μας καμιά φορά παραμερίζει τα μικρά και είναι κρίμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ομοιοπαθής! Αλλά προσπαθώ να βρ΄σικω τζιαι γω τζιαι η σύζυγος μέσα-μέσα λλίην οφτζαιρκάν. Ασσέν τζιαι για 1-2 ώρες στο ΙΚΕΑ, να πιούμεν καφέν...Αλλά τα πρωινά, εν ζόριν. Τζιαι προσπάθώ (νομίζω καταφέρνω τα τωρά) να μεν φωνάζω τοων μωρών να κ΄λαμνουν γλήορα. Τι φταιν τζείνα???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. νομίζω να πάρεις όλη τη βδομάδα των γενεθλίων σου άδεια αλλά οι υπόλοιποι του σπιτιού να πάνε κανονικά στις "δουλειές" τους για να μείνεις λίγο μόνη σου χαλαρά :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μια από τα ίδια και από εδώ, με τη διαφορά ότι το παιδί δεν το πάω πουθενά-έρχεται σπίτι μας η κοπέλα-δεν πληρώνω κοπέλα για δουλειές και μαγειρεύω καθημερινά...

    Αναρωτιέμαι πώς θα είναι η ζωή μου με τα δυο παιδιά. Τότε νομίζω θα ψάχνω πραγματικά χρόνο για μένα-γιατί ακόμα και τώρα που γράφω εδώ, πιστεύω ότι έχω χρόνο για μένα, ίσως σε λίγους μήνες ακόμα και αυτό να είναι πολυτέλεια...Παράλληλα, προς το παρόν, κάνω πράγματα που αγαπώ, αλλά αργότερα δεν ξέρω-είμαι αισιόδοξη και πιστεύω και πάλι θα βρω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πιάσε μιαν ημέραν άδειαν τζαι κάμε ότι τραβά η ψυσςή σου. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή