Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Καληνύχτα αστέρι...


Θα ξυπνούσες κάθε πρωί με το ζόρι, όπως όλοι μας, θα ντυνόσουν και θα πήγαινες στη δουλειά. Θα αγαπούσες τη δουλειά σου, είχες καταφέρει μόνος σου να σπουδάσεις κάτι που σου άρεσε και να συνεχίσεις με υποτροφία τις σπουδές σου στο εξωτερικό. Θα ήσουν φίλος με τους συναδέλφους σου και θα ήσουν πάντα μια ευχάριστη παρουσία στο γραφείο. Μετά τη δουλειά θα πήγαινες στο σπίτι σου όπου είμαι σίγουρη ότι θα σε περίμενε κάποια που θα σε αγαπούσε, πιθανότατα θα είχες και παιδιά. Πολύ συχνά θα επισκεπτόσουν τους φίλους σου, θα ερχόσουν και στο δικό μας σπίτι, θα γελούσαμε και θα περνούσαμε ωραία. Θα ήσουν ο κουμπάρος μας, εκτός αν παντρευόσουν εσύ πρώτος. Στα πάρτυ θα ήσουν πάντα η ψυχή της παρέας, θα έπινες και θα ερχόσουν στο κέφι, πιθανόν κάποια φορά να κατάφερνες να κάνεις και το Γ. να μεθύσει.

Θα ζούσες μια ζωή απλή, συνηθισμένη, όπως οι ζωές όλων μας, γεμάτη όμως με μικρές, ωραίες, χαρούμενες στιγμές. Σου άξιζε να ερωτευτείς και να σε ερωτευτούν, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, να κάνεις παιδιά. Να έχεις φίλους που να ανυπομονούν να σε δουν. Δυστυχώς τα πράγματα ήρθαν αλλιώς. Έφυγες πολύ νωρίς για ένα πολύ μεγάλο ταξίδι. Δε ξέρω το λόγο, ούτε μπορώ να βγω από μέσα αν κάτσω να σκέφτομαι πόσο άδικο ήταν. Ξέρω μόνο ότι θα σε θυμόμαστε πάντα. Θα είσαι ένα αστέρι που θα φωτίζει τον ουρανό μας και θα κρατήσουμε ένα χώρο στην καρδιά μας μονάχα για σένα.

Καληνύχτα αστέρι
Να μου γνέφεις που πας,
να ‘σαι πάντα ψηλά, φωτεινό
κι από εκεί να με βλέπεις....
(Στίχοι – μουσική: Διονύσης Τσακνής)

5 σχόλια: