Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Γυναίκες της Κίνας


Πολλές φορές παραπονιέμαι για μικρές ή μεγάλες ανισότητες που παρατηρώ ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες στην εποχή μας. Γενικά πιστεύω ότι είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα, σε υπολογίζουν λιγότερο, δίνουν λιγότερη σημασία στην άποψή σου, κάνεις περισσότερες δουλειές, αναλαμβάνεις περισσότερες ευθύνες στο σπίτι και για αρκετούς άλλους λόγους που δεν είναι της ώρας να γράψω. Όσο σοβαρά και υπαρκτά και αν θεωρώ αυτά για τα οποία παραπονιέμαι, κάποιες φορές σκέφτομαι ότι τουλάχιστον είμαι πολύ τυχερή που γεννήθηκα σ' αυτή την εποχή. Σκεφτήτε απλώς πως ήταν οι γυναίκες στην Κύπρο κάποια χρόνια πριν.

Τελευταίως διάβασα ένα βιβλίο που πραγματικά με άγγιξε. Ο τίτλος του είναι γυναίκες της Κίνας και το έγραψε η Ζινράν, η οποία παρουσίαζε για οχτώ χρόνια μια πρωτοποριακή ραδιοφωνική εκπομπή στην οποία καλούσε τις γυναίκες από όλη την Κίνα να τηλεφωνήσουν και να μιλήσουν για τον εαυτό τους. Σιγά σιγά κέρδισε την εμπιστοσύνη τους και γυναίκες από όλες τις περιοχές της Κίνας της τηλεφωνούσαν για να της πουν την ιστορία τους.

Οι ιστορίες αυτές είναι στην καλύτερη περίπτωση συγκινητικές ενώ τις περισσότερες φορές συγκλονιστικές και τραγικές. Ιστορίες γυναικών που βιάστηκαν από τον πατέρα τους και η μητέρα τους συνέτεινε στο να κρατηθεί μυστική και να συνεχιστεί η κατάσταση αυτή. Γυναίκες που τις εκμεταλλεύτηκε η επανάσταση του Μάο Τσετουνγκ και γυναίκες που διώχτηκαν και βιάστηκαν γιατί είχαν κάποια σχέση, μεγάλη, μικρή αλλά και πολλές φορές καθόλου, με πολιτικούς του αντιπάλους. Γυναίκες που έχασαν τα παιδιά τους στο σεισμό στην Τανγκσαν το 1976 αλλά και γυναίκες που έμειναν πιστές σε μια αγάπη για χρόνια. Το βιβλίο δεν περιορίζεται μόνο σε ιστορίες από το παρελθόν της Κίνας αλλά αναφέρεται και στο παρόν της. Μιλά για γυναίκες που ψάχνουν να βρουν το δρόμο τους στη σύγχρονη Κίνα βρίσκοντας σα διέξοδο το να καταστείλουν τα αισθήματά τους και να διώξουν τον έρωτα από τη ζωή τους. Τέλος μιλά για γυναίκες ομοφυλόφιλες αλλά γυναίκες σε χωριά απομακρυσμένα που ζουν σε άθλιες συνθήκες που δεν μπορούμε καν να τις φανταστούμε, αφημένες τελείως στις διαθέσεις και τις νοοτροπίες των αντρών και της αναχρονιστικής κοινωνία στην οποια ζουν, που δεν τις υπολογίζει καθόλου (μάνα μου τους Κυπραίους μας και την Κύπρο μας).

Ήταν ένα πολύ δυνατό βιβλίο που με έκανε να δακρύσω αρκετές φορές. Με έκανε επίσης να συνειδητοποιήσω πόσο τυχερή είμαι που γεννήθηκα σ' αυτή την εποχή και σε αυτό τον τόπο.

8 σχόλια:

  1. Κι εγώ στην τύχη πιστεύω. Θα το έχω υπόψιν μου το βιβλίο γιατί μου άρεσε η παρουσίασή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. φαινεται πολυ ωραιο
    τα σκέφτομαι και εγώ κάποτε αυτά που λες. για την εποχη. και πως θα ήταν αν ...
    αλλα υποθέτω αν ζούσα σε άλλη εποχή δεν θα μπορούσα να σκεφτώ έτσι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. είδα ένα ντοκιμαντέρ τον Αύγουστο με τους εσωτερικούς μετανάστες στη σημερινή Κίνα και έχω συνέχεια στο μαυλό μου τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών... είναι γεγονότα που μοιάζουν μακρινά και όμως μας επηρεάζουν. έτσι και οι ιστορίες στο βιβλίο φαντάζομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν μιλώ με τους γονιούς μου για τη δική τους εποχή νιώθω και εγώ τυχερή. Έχουμε περισσότερες επιλογές σήμερα από παλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διάβασε και το Γλυκόπικρη Πατρίδα της Νετζλά Κελέκ να μείνεις ακόμη πιο ευχαριστημένη που γεννήθηκες σε μια δυτική χώρα. Νομίζω καλύτερα στην Κίνα παρα στη Μέση Ανατολή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σίγουρα είμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση από πολλές άλλες περιοχές... Μας "επιτρέπεται" να υπάρχουμε, να μορφωνόμαστε, να εργαζόμαστε, να επιλέγουμε τον ερωτικό μας σύντροφο. Να παντρευτούμε αυτόν που θέλουμε, να κάνουμε ή όχι παιδιά... Να έχουμε δικαίωμα στην σεξουαλικότητα μας, να μην κρύβουμε το πρόσωπο και το σώμα μας, πεπισμένες μάλιστα πως όλα είναι καλά... υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα να καλύψουμε... και πολλά να γίνουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μανα θενκς για το βιβλίο που λες, θα ψάξω να το βρω.
    Ωραία μου Ελένη, έχεις απόλυτο δίκαιο.
    Κωτσιούι, σ' αγαπώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή