Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

Σκέψεις για μια φίλη...



Καλή μου φιλενάδα......

Σε γνώρισα στο γυμνάσιο, στα δώδεκα μου χρόνια, που τώρα μου φαίνονται τόσο μακρινά. Αρχίσαμε να κάνουμε παρέα στη δευτέρα τάξη, όταν με κάθε ευκαιρία, όταν έλειπε η διπλανή μου ή η διπλανή σου καθόμασταν μαζί. Στην τρίτη τάξη γίναμε επίσημα διπλανές και κολλητές. Στο λύκειο είμασταν σε χωριστά τμήματα κατάφερες όμως να έρθεις στο δικό μου. Θυμάμαι μάλιστα τα λόγια της μαθηματικού μας, όταν ήρθες στο τμήμα μου και της είπες τους βαθμούς σου στα μαθηματικά (Α στα τρίμηνα και 20 στις εξετάσεις) "Τότε είναι τιμή μας που σε έχουμε μαζί μας".

Ακολούθησε το πανεπιστήμιο και η δουλειά. Συνεχίσαμε να είμαστε φιλενάδες, να συναντιόμαστε, να βγαίνουμε έξω μαζί και να μοιραζόμαστε τις σκέψεις και τα προβλήματά μας. Πάντα ήσουν και είσαι ένας θετικός άνθρωπος, απλός, με πολύ καλή καρδιά που καταλαμβαίνεις τους άλλους και τους συμπαραστέκεσαι. Πάντα θαύμαζα και ζήλευα ίσως λίγο τον αυθορμητισμό σου και το μελωδικό σου γέλιο, για το οποίο είχες κάποτε κάνει και γραφική παράσταση. Θυμάμαι ακόμα ότι ήσουν η μόνη που ερχόταν μαζί μου στις εξόδους με το Γ τον οποίο είχα ερωτευτεί και το φίλο του (που βαριόμασταν αλλά αντέχαμε για να συναντώ εγώ το Γ που έγινε τελικά ο σύντροφος της ζωής μου). Αν δεν ερχόσουν πιθανόν να μην ήμουν μαζί του τώρα.

Τα τελευταία χρόνια ένα κοινό πρόβλημα μας έφερε ακόμα πιο κοντά. Σήμερα πας να κάνεις κάτι πολύ σημαντικό σχετικά με αυτό, κάτι που θα αλλάξει τη ζωή σου. Κάτι που θα σε βοηθήσει να αποκτήσεις ότι πιο ωραίο μπορεί να έχει κανείς. Είχες ήδη μια αποτυχία που σε έριξε κάτω αλλά πρέπει να βρεις τη δύναμη να πιστέψεις ότι θα τα καταφέρεις, δεν έχεις εξάλλου άλλη επιλογή. Πρέπει να φανείς δυνατή και να είσαι αισιόδοξη. Σε τέτοιες στιγμές χρειαζόμαστε τη συμπαράσταση των φίλων μας, την παρουσία τους στο πλάι μας και τη θετική τους ενέργεια. Τις μέρες αυτές θα σε σκέφτομαι συνεχώς και θα εύχομαι το καλύτερο για σένα. Πέρσι ήμουν εγώ στη θέση που είσαι τώρα και σε καταλαμβαίνω απόλυτα. Σου εύχομαι λοιπόν ολόψυχα "καλή τύχη" και όλα να πάνε καλά.

2 σχόλια:

  1. αγαπητό σκουλουκούιν,
    σε κάτι τέτοιες δύσκολες στιγμές, έχω αντιληφθεί, δια μέσω κιόλας την σκληρής και δύσκολης οδού, βιώνοντας πολύ μοναξιά, ακόμα μεγαλύτερη θλίψη και απογοήτευση, πως τον γολγοθά που περιγράφεις τον βιώνεις μόνη σου. Πολύ λίγοι, μόνο όσοι τον πέρασαν αυτό τον δύσκολο δρόμο, μπορούν να καταλάβουν τί ακριβώς βιώνεις... και μπορούν κιόλας κατάλληλα να σου συμπαρασταθούν...είναι καλό που είσαι κοντά στην φίλη σου και της κρατάς το χέρι. Πολλές από τις δικές μου φίλες, παρεξηγόντας μάλλον την μοναξιά και τον πόνο που ένοιωσα σε παρόμοιες φάσεις, που αναπόφευκτα με έκαναν να κλειστώ στον εαυτό μου, με άφησαν εντελώς μόνη μου, μεγαλόντας ακόμα περισσότερο την μοναξιά μου... οι φίλοι πρέπει να είναι εκεί, να σου κρατούν το χέρι για πάντα και στα πάντα... χωρίς να ζητούν λόγια, εξηγήσεις...είσαι ΄πολύ καλή που στέκεσαι δίπλα από την φίλη σου... είναι πολύ τυχερή... μακάρι να της πάνε όλα καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όμορφη και έξυπνη μου ελένη, αυτά που λες μου θυμίζουν το τραγούδι της αλεξίου που λέει

    Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί
    είναι αυτοί που ζουν κοντά μου...
    Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
    μεσ΄στην άγνωστη ψυχή του
    Ο καθένας στη δική του ξενιτιά
    πολεμάει για τη ζωή του...
    Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
    κι αδελφή ψυχή γυρεύει
    και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
    την αλήθεια του λαξεύει.

    Πραγματικά είναι δύσκολο να μπούμε στην ψυχή του άλλου όσο κοντά μας κι αν είναι, ίσως τελικά η ζωή μας να είναι ένα μοναχικό ταξίδι, χρειαζόμαστε όμως ο ένας τη συντροφιά και τη στήριξη του άλλου, γι' αυτό αξίζει τον κόπο η προσπάθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή