Σκέψεις ενος πρίγκιπα στο γάμο του και ενός ακάλεστου σκουληκιού.

Είδα κι εγώ σε άμεση μετάδοση το γάμο του αιώνα. Καλό και προκομμένο παιδάκι μου φαίνεται ο πρίγκιπας Γουίλλιαμ, εκτός αν είναι η τάση που έχω και η αφέλειά μου να τους βλέπω όλους καλούς. Νομίζω μάλιστα ότι διάβασα τις σκέψεις του εκείνες τις ώρες του γάμου του και σας τις αποκαλύπτω.

Σκέψεις του πρίγκιπα:

- Ποιος τους είπε να συναχτούν ούλλοι να με δουν να παντρεύκουμαι; Δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάμουν στη ζωή τους;

- Ιντα εκουβαλήσουν τούτα ούλλα τα δεντρά μες την εκκλησιά; Δεν μας φτάνουν οι τόσες ζωντανές γλάστρες που βρίσκονται εδώ;

- Μα τούτη η στετέ μου επέλλανεν τέλεια; Γιατί εντύθηκεν όπως το καναρίνι, τόσο χρονών κοτζιακάρα; Οξά είπαν της ότι το κίτρινο είναι το χρώμα του πάθους τζαι έχει όρεξη για τρελλίτσες απόψε με τον παππού;

- Γιατί έπρεπε να βάλω τούτην τη γελοία στολή και τα φαίνομαι τετράπαχος, εγώ που μια ζωή πρόσεχα τη σιλουέττα μου; Εχάθηκε σιόρ ένα απλό κοστούμι;

- Τι επάθαν ούλλες τζαι εφορήσαν τούτες τες καππελάρες; Αφού ήλιο δεν έχει σ' αυτή τη χώρα, εξάλλου κανένα από αυτά δεν προφυλάσσει από τον ήλιο. Τζείνον της Βικτώριας Μπεκαμ εν χάλια, αλλά είχεν και ένα χειρότερο (εν ξέρω ποια ήταν για να πω, ήταν καφέ και έμοιαζε με τα κέρατα του Ρουντολφ. Μάλλον ήβρα την, εν η πριγκίπισσα Μπεατρίς).

Σκέψεις ενός σκουληκιού:

Δε θα ξαναπαραπονεθώ που άρχισε να κκελιάζει ο Σκούλουκος. Κοτζιάμου πρίγκιπας και άρχισε να χάνει τα μαλλιά του.

Πάντως μπράβο της Κατερινούς που εβάφτηκε μόνη της. Έκαμε μαθήματα πριν φυσικά αλλά τουλάχιστον έμαθεν τζαι μια τέχνη. Μπορεί να της βρεθεί καμμιά φορά. Δαμέ όχι μόνο κάθε νύφη κυπραία αλλά και η μάνα της, οι αρφάες της, οι κάττες της κλείνουν ραντεβού στην αισθητικό.

Πιλέ μου έναν κόκτεϊλ του κόσμου έπρεπε να το κάμει κοτζιάμου βασίλισσα η Αλισαβού. Δαμέ κάθε ψωροκυπραίος βάλλει ανοικτή πρόσκληση στις εφημερίδες όταν παντρεύκει τα παιδκιά του.

Στον γάμο ήταν καλεσμένοι 1000 φίλοι του ζευγαριού. Άμαν είσαι πρίγκιπας φυσικά έχεις και 1000 "φίλους".

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες. Μια ζωή να σε παρακολουθούν... να σε σχολιάζουν... να πρέπει να ακολουθάς πρωτόκολλα. Να διάς ένα φιλούιν τέλεια στα πεταχτά της γυναίκας σου που το μπαλκόνι, των δύο δευτερολέπτων δαμαί που κάθε κυπραίος και κυπραία διούν φιλιά διαρκείας έξω που την εκκλησία του χωρκού τους. Και τι να το κάμεις το πριγκιπιλλίκι όταν έχεις χάσει τη μάνα σου από παιδί. Άτε, ας είναι ευτυχισμένα τα πλάσματα.

Φόρος εισοδηματος εν όψη .

Γιατί μου χαλάτε τον Απρίλη μου;
Γιατί με κάμνετε κάθε χρόνο να μαλώνω με τον κ. Σκούλουκο για τον ίδιο λόγο;
Γιατί να χαραμίζεται ο χρόνος μου σε ανούσιες μαλακίες;

Μιλώ για τη δήλωση του φόρου εισοδήματος που πρέπει να συμπληρώνει κάθε εργαζόμενος αυτής της ευρωπαϊκής νήσου. Τωρά για τους αυτοτελώς εργαζόμενους, άτε καταλάβω το, αλλά για μας τους μισθωτούς, τι χρειάζεται; Πιάστε το salary advice μου που τον μάστρο μου τζαι έβρετε τα στοιχεία που θέλετε. Έξτρα εισοδήματα δεν έχω (ποιος τα έχασε, για να τα έβρω εγώ;). Ούτε υποστατικά να ενοικιάζω σε άλλους έχω, ούτε διατηρητέο κτίριο εκμεταλλεύομαι, ούτε τόκους εισπράττω, ούτε μερίσματα παίρνω. Σταμάτησα και τις εμφανίσεις στο νυχτερινό κέντρο, άρα έξτρα εισοδήματα γιοκ.

Πάντως η φόρμα σας, δε λέω, πολύ υψηλής τεχνολογίας. Αφού να σκεφτείς τις προσθέσεις τις κάμνεις μόνη σου. Όπως το δημοτικό, 8+8+3 κάμνουν 19, γράφουμε εννιά και κρατούμεν ένα... 5+6+2 κάμνουν 13, και ένα που κρατούσαμε 14, γράφουμε 4 και κρατούμε 1 κτλ κτλ κτλ. Hello αγαπητοί κύριοι του φόρου εισοδήματος, τη σήμερον ημέρα τα περισσότερα προγράμματα κάμνουν τις προσθέσεις που μόνα τους.

Πάντως για να πω την αλήθεια το συμπλήρωμα της φόρμας εθύμισε μου ΠΡΟΠΟ (για τον αθλητισμό και τον πολιτισμό!!!). Κωδικός 1 ή 2, άτε να βάλω το 2, αφού η επεξήγηση που σου δίνει το πρόγραμμα λέει οτι πρέπει να βάλεις μια από τις δυο επιλογές που εμφανίζονται όταν κάνεις κλικ. Ατε καλέ, τζαι εγώ η άσχετη επερίμενα να μου εξηγά τι είναι το 1 και τι το 2.

Φέτος όμως για να πω την αλήθεια, καυγάς με τον κ. Σκούλουκο δεν έγινε. Εβοήθησεν με τζαι την εσυμπλήρωσα ππάσα ππάσα (που λαλούμεν), τόσο πολλά εβαρκούμουν που δεν είχα όρεξη για καυγάδες. Εδώ και καιρό ψάχνω κάποιον να μου συμπληρώνει τη συγκεκριμένη φόρμα και δε βρίσκεται κανένας. Αν υπάρχει κανένας εθελοντής πείτε μου (κάμνω ωραία πίτσα, προφιτερόλ και λουβί με τα λάχανα για αντάλλαγμα).

Τέλος πάντων, αφού την συμπλήρωσα, βγήκαν τα αποτελέσματα. Έκαμα τρία λάθη. Ευτυχώς επήρεν με αυτόματα το πρόγραμμα, τα άλλαξα και ησύχασα. Αν ήταν να τα έβρω μόνη μου, ήταν να τα ψάχνω ακόμα.

Άτε καλή τύχη σε όσους δεν την συμπλήρωσαν ... και από χρόνου όποιος αντέχει...
Ελεύθερες και ελεύθεροι, δεν είναι άσχημη ιδέα να βρείτε λογιστή. Θα σας συμπληρώνει εκείνος τη φόρμα του φόρου εισοδήματος.

Ήταν ανάγκη;

36!
Σωστά έκανα τις πράξεις.
ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ



Ήταν ανάγκη;
Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;
Όλα μου φαίνονταν παντοτινά...

Το δίλημα της φλαούνας;

Προέρχομαι από μια οικογένεια παραδοσιακή, που πάει εκκλησία τις γιορτές και τις κυριακές, τηρεί της νηστείες και είναι αυτό που λέμε "της εκκλησίας". Είμαστε επίσης παραδοσιακοί και τηρούμε τα έθιμα της ιεράς αυτής νήσου. Που τον τζαιρόν που αθθυμούμαι λοιπόν, κάθε Μεγάλο Σάββατο η μάμα, η θεία και η γιαγιά μου κάμνουν φλαούνες αλλά δεν τις δοκιμάζουν. Της δοκιμάζουν μετά το Χριστός Ανέστη οπότε και τελειώνει επίσημα η νηστεία. Έτσι τζαι εγώ λοιπόν, θυμούμαι πάντα το μεγάλο Σάββατο να μυρίζουμαι τις φρεσκοψημένες φλαούνες αλλά να μην τολμώ να αρπάξω μια να φάω (λαλείτε δαμέ να εξηγούνται τα ψυχολογικά που έχω;). Μάλιστα θυμούμαι κάποτε που αναφέρθηκε η περίπτωση της οικογένειας μιας φιλενάδας της γιαγιάς μου, που καμμιά πενηνταριά χρόνια πριν, όταν έκαναν μαζί φλαούνες, τα παιδιά τους εκείνους έτρωγαν αμέσως , ενώ τα παιδιά της γιαγιάς μου περίμεναν. Δεν είναι ότι μιλούν αυστηρά ή επικριτικά για το να φάεις φλαούνα το Μεγάλο Σάββατο, αλλά αυτοί δεν το κάνουν.

Από τον καιρό που μετακόμισα από το σπίτι των γονιών... αμάρτησα. Έφαγα φλαούνα το μεγάλο Σάββατο με το που πήγα σπίτι και πήρα της φλαούνες που μου έδωσε η μάμα μου, άσε που μου κάμνει και ειδική παραγγελία χωρίς σταφιδάκια (τι τα νεκατώνουν τούτα τα σταφιδάκια παντού δεν μπορώ να καταλάβω). ΄Η θα την φάεις φρέσκα και αχνιστή ή δεν θα τη φάεις. Φέτος λοιπόν αντιμετωπίζω το ίδιο δίλημμα. Να φάω τη φλαούνα φρέσκα και ζεστή ή να περιμένω τα μεσάνυχτα; Τζαι που την άλλη αν αποφασίσω να φάω, έννεν ρεζίλι να μεν το ομολογώ τζαι να την τρώω στα κρυφά, 35 χρονών γεναίκα; (ού, έφυεν μου τζαι είπα την ηλικία μου).

Λοιπόν, Καλό Πάσχα σε όλους και κάθε χαρά , επιάσαν με όμως τα υπαρξιακά μου.
Το be or not to be?
Να φάω ή να μη φάω φλαούνα?

Ψηλοτάκκουνα τζαι θεός βοηθός...

Βαρκούμαι να ασχολούμαι ιδιαίτερα με το ντύσιμο, τα βαψίματα τζαι τις κομμώσεις. Όσον αφορά το τελευταίο, τα μαλλιά μου δε σηκώνουν τζαι πολλά πράματα, έτσι απλώς τα λούννω κάθε δύο μέρες, βάζω κάτιτίς πάνω τους τζαι τα αφήνω να στεγνώσουν. ΄Οσο αφορά τωρά τα δύο πρώτα, έχω αποδεκτεί ότι πάντα θα είμαι η πιο κακοντυμένη - casual ντυμένη, στην δουλειά μου αλλά και στις παρέες, τουλάχιστον όμως είμαι ο εαυτός μου και φυλάω το χρόνο μου και τα λεφτά μου για καλύτερα πράγματα. Ευτυχώς δεν είμαι σε καμμιά δουλειά που απαιτεί προσεγμένο ντύσιμο και βάψιμο και οι περισσότερες φίλες μου είναι απλά άτομα. Ευτυχώς, επίσης, για τους διάφορους designers, οι παραπάνω γυναίκες δεν είναι σαν εμένα.

Σε δύο εβδομάδες όμως, έχω γάμο πολύ συγγενικό που λαλούμεν, κατακρίβειαν πιο συγγενικό δεν γίνεται (όι εν παντρέφκω το γιο μου, ακόμα αρκώ πολλά να γινώ πεθθερά). Την παρασκευή λοιπόν είπα στην πιο "γκουρού της μόδας" φιλενάδα μου να με πάρει για ψώνια. Μοναδική μου ελπίδα ήταν να τελειώσω από όλα τα ψώνια (φουστάνι, παπούτσια, τσάντα) σε ένα απόγευμα και να μου μείνει ώρα και για καφέ. Πάσαρα λοιπόν το πιτσιρτούδιν μου στη πεθθερά από το πρωί μέχρι το βράδυ και πήγα.

Παρόλο που ήβρα φόρεμα που το πρώτο κατάστημα που πήγα (δεν ξέρω αν ήταν τύχη ή η επιθυμία μου απλώς να τελειώνω) η φιλενάς δεν με άφηνε να το πιάσω. Έπρεπε δήθεν να δούμεν τζιάλλα. Αναγκαστικά πήγαμε σε ακόμα 5-6 καταστήματα επιστρέψαμε όμως τελικά στο πρώτο. Ευτυχώς είχε και 20% έκπτωση και δεν καταξοδκιάστηκα. Το δύσκολο κομμάτι όμως ήταν στα παπούτσια. Ηταν όλα ψηλοτάκκουνα τζαι με κάτι πλατφόρμες... Νομίζω εμείς οι γυναίκες έχουμε γονίδια ακροβάτη στο dna μας. Κάθε φορά το μάτι μου εμένα έπεφτε σε απλά παπούτσια με μέτριο τακούνι αλλά οι πωλήτριες και η φιλενάς μου θύμωναν και μου έλεγαν ότι δεν γίνεται να πάω στο γάμο με έτσι παπούτσι. Με έβλεπαν σαν να ήμουν κανένας εξωγήινος. Μάλιστα η τελευταία (ένας συνδυασμός high class τζαι χωρκάτισσας) μου είπε ότι δεν με αφήνει να αγοράσω ένα συγκεκριμένο παπούτσι που είχα δει στο κατάστημά της γιατί θα χαλάσει η καλή της φήμη στην πιάτσα. Τελικά έπιασα κάτι ποτζείνα να ψηλοτάκκουνα με το τακούνι σχήματος τετραγώνου με μήκος πλευράς... τώρα να το μετρήσω... 1 cm . Ντηαρ αναγνώστερ (που λαλούν τζαι κάτι μπλοκοφιλενάδες), σου εξομολογουμαι ότι φορώ τα παπούτσια μου αυτή τη στιγμή που γράφω, γιατί πρέπει οπωσδήποτε να εξασκηθώ στα ακροβατικά ώστε να μην ππέσω χαμέ στο γάμο και να κλέψω την παράσταση. Ευτυχώς το σπίτι μου έχει πολλούς πάγκους και καρέκλες και πιάννω πάνω κάθε φορά που χάννω την ισορροπία μου. Τωρά στο γάμο... θεός βοηθός.

ΥΓ.1 Το μωρό θα το κρατά όλην την ώρα ο αγαπητός σκούλουκος. Εννεν ανάγκη να συντροβολιστεί τζαι τζείνον μαζί μου.
ΥΓ.2 Τελικα εμείς οι γυναίκες είμαστε πολλά μαζοχίστριες. Πόσο πιο απλή, πιο εύκολη και πιο οικονομική είναι η ζωή των αντρών.
ΥΓ.3 Ευτυχώς ετελειώσαμεν γρήγορα που τα ψώνια και προλάβαμε όχι μόνο να πιούμε το καφεδάκι μας, αλλά και να φάμε και να κόψουμε ένα σωρό κουβέντες. Μ... ευκαριστώ σε πολλά.
ΥΤ. Στα πέντε πρώτα λεπτά αφού εφόρησα τα παπούτσια επόνησα τα πόδια μου τζαι εκινδύνευσα να ππέσω χαμέν 14,6 φορές. Πώς θα τα καταφέρω στο γάμο; Πώς τα καταφέρνουν οι άλλες;

Για σένα...

Ποτέ δε σε θυμάμαι να θυμώνεις πραγματικά, πάντα κοιτάς τους άλλους με ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη. Χωρίς πολλά λόγια, αλλά με πράξεις ουσιαστικές. Πάντα δίνεις πολλά και παίρνεις τόσο λίγα. Πάντα ψύχραιμη, καθησυχαστική, ήρεμη, αισιόδοξη... Απλή, λιτή, γεμάτη κατανόηση και ζεστασιά. Σ΄ένα σπίτι, με έναν άντρα που ελπίζω κάποτε να είχες ερωτευτεί. Εμείς, εδώ και καιρό φύγαμε... εξακολουθείς όμως να μας φροντίζεις και να μας δίνεις την αγάπη σου. Αν κάποια μέρα δε σε δω ή έστω αν δε σου μιλήσω, σίγουρα θα σε σκεφτώ και θα χαμογελάσω. Δε θα περάσει όμως ούτε μια μέρα χωρίς να περάσεις απ' το μυαλό μου, χωρίς να πάρω δύναμη από εσένα.

Δέχεσαι τη ζωή όπως έρχεται, χωρίς να ζητάς πολλά. Θα μπορούσες να σπουδάσεις κάτι... πάντα ξεχώριζες στο σχολείο και σου άρεσε τόσο πολύ η λογοτεχνία. Είχες διαβάσει όλα τα κλασσικά της εποχής σου, τις μικρές κυρίες, τη γέφυρα των στεναγμών, του άθλιους, το κάστρο, τ' αστέρια κοιτάζουν τη γη, σου έκανε εντύπωση ο χαρακτήρας της σκάρλετ ο χάρα και η ωραία περιγραφή της φύσης με την οποία ξεκινούσε το βιβλίο, δεν μπορούσε να φανεί με τόση λεπτομέρια, όπως έλεγες, στην ταινία, τα βιβλία ήταν πάντα πιο ωραία, πιο πλούσια. Σου στοίχισε που έχασες τόσο νέα τον πατέρα σου κι ας μην το έδειξες ποτέ. Αν δεν... θα ήταν διαφορετική η ζωή σου... Τότε όμως, δεν υπήρχαν πολλές ευκαιρίες, ούτε όλα αυτά που έχουμε σήμερα εμείς.

Ήξερες όλους τους κανόνες της ορθογραφίας και προσπαθούσες να μου τους μάθεις. Σαν να σε ακούω να λες, "οι καταλήξεις σε -ήριον, ποτήριον, ακρωτήριον, γράφονται πάντοτε με ήττα. Εγώ γελούσα, "άτε πάλε, μην αρχίσεις" σου έλεγα.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που σε ρώτησα πόσων χρονών είσαι και μου απάντησες 36. Πώς έγινε, πώς πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός και σήμερα γίνεσαι 62;
Να 'σαι πάντα γερή, κοντά μας. Σ' αγαπώ... Σ' ευχαριστώ...