Ωραία. Βρήκαμε νονά, κλείσαμε την εκκλησία και το κέντρο, άρα όλα είναι έτοιμα... Μια στιγμή όμως... Ποιο θα είναι το θέμα; Το θέμα; Το θέμα; Μα δεν είναι δυνατόν να μην έχετε θέμα! Πώς μπορεί να υπάρξει βάφτιση ή γάμος χωρίς θέμα! Σκεφτείτε τι ψυχολογικά τραύματα θα δημιουργηθούν σ’ αυτό το παιδί, αν δεν υπάρχει ένα θέμα στη βάφτισή του; Ίσως του δημιουργηθούν τραύματα σαν αυτά που δημιουργήθηκαν σε εμάς που με δυσκολία μπορούμε να βρούμε 2 – 3 φωτογραφίες από τη βάφτισή μας. Τι αναίσθητοι που ήταν οι δικοί μας γονείς, εμείς δε είμαστε έτσι. Πρέπει να τα κάνουμε όλα στην εντέλεια γιατί πώς αλλιώς θα εντυπωσιάσουμε τους φίλους και τους συγγενείς μας, πώς θα δείξουμε ότι αγαπούμε το παιδί μας που θα βαφτίσουμε ή τον άνθρωπο που θα παντρευτούμε και πώς θα περάσουμε το μύνημα ότι ανήκουμε σε μια ανώτερη κοινωνικά τάξη. Έτσι τρώμε τα νιάτα μας σε γάμους και βαφτίσια, όπως λέει ένα αγαπημένο τραγούδι του Κραουνάκη, με θέματα όπως «Η ελιά», «Η μπαλαρίνα», «Ο πειρατής», «Το αεροπλανάκι», «Η θάλασσα» (πραγματικά εύστοχο αφού σε τελική ανάλυση τα κάνουμε όλα θάλασσα» και άλλα πολλά. Τώρα που θυμούμε, σε ένα γάμο που πήγα πρόσφατα μου έδωσαν δώρο μιαν κούζα. Μήπως το θέμα τους ήταν η κούζα;
Φτιάχνουμε λοιπόν προσκλητήρια που καταλήγουν αμέσως στα σκουπίδια, μπομπονιέρες και δωράκια για κουμπάρους και κουμέρες που καταλήγουν στα σκουπίδια λίγο αργότερα ή καταχωνιάζονται σε συρτάρια αφού πρώτα φάνε κάμποση σκόνη πάνω στα έπιπλα όπου τα στολίζουμε για λίγο καιρό. Καταβροχθίζουμε επίσης κεραστικά διπλοτυλιγμένα σε σακουλάκια ή κουτάκια (σημειώστε ότι εμένα τα λοκούμια με χαλεπιανό και ροδόστεμμα είναι τα αγαπημένα μου) τα οποία καταλήγουν στο πεινασμένο μας στομαχάκι, αφού πρώτα σχολιάσουμε ότι κάνουμε δίαιτα ελπίζοντας ότι τα κιλά που έχουμε συσσωρεύσει είναι προσωρινά. Και φυσικά όλα αυτά τα σακουλάκια, τα κουτάκια και τα περιτυλίγματα καταλήγουν στα σκουπίδια, χαλάλι όμως του γάμου μας ή της βάφτισης του παιδιού μας... μίλησε κανένας ποτέ για εξοικονόμηση πρώτων υλών και για ανακύκλωση; Μόνο κάτι ψώνια που το παίζουν οικολόγοι και πουλούν μούρη σε εμάς τους ρεαλιστές λες και μπορεί να γίνει κάτι για το περιβάλλον.
Τέλος πάντων ας αφήσω τις κουβέντες εγώ η ανεπρόκοπη και ας κάτσω τον κώλο μου κάτω σαν καλή μάνα και να σκεφτώ θέμα για τη βάφτιση του γιου μου. Άραγε να σκεφτώ κάτι σοβαρό για να το παίξω διανοούμενη, ας πούμε «Η παγκοσμιοποίηση» ή κάτι παιδικό και χαρούμενο; Το βρήκα, το θέμα μας θα είναι «Το κουνουπίδι», εν εκατάλαβα δηλαδή γιατί η ελιά, η θάλασσα και η μπαλαρίνα να είναι κατάλληλα θέματα και το κουνουπίδι όχι;
